Krakowskie tradycje intelektualne

(1836-1922) - publicysta, polityk galicyjski, krytyk i re¿yser teatralny, jeden z twórców, przywódców i g³ównych ideologów konserwatywnego stronnictwa - "Stañczyków".

(1807-1892), konserwatywny pisarz polityczny, publicysta i polityk, krytyk idei rewolucyjnych i liberalnych.

(1822-1907), ekonomista, profesor i rektor UJ, polityk galicyjski, prezydent Krakowa.

(1901-1970) - prawnik, uczony, publicysta, przed wojn± jeden z przedstawicieli neokonserwatyzmu, po wojnie wspar³ w³adzê komunistyczn±.

(1876-1963), jezuita, publicysta i kaznodzieja.

(1849-1935), historyk, publicysta i konserwatywny polityk galicyjski, autor s³ynnej syntezy "Dzieje Polski w Zarysie".

(1893-1941), ekonomista propaguj±cy zasady liberalne, w ¿yciu politycznym zwi±zany w umiarkowanym skrzyd³em ruchu narodowego.

(1941-1989), filozof, publicysta i polityk, jeden z czo³owych przedstawicieli niezale¿nej my¶li politycznej w PRL-u, chrze¶cijañski libera³.

(1869-1939), historyk prawa, bibliograf i publicysta, zwi±zany z obozem konserwatywnym, wielokrotny rektor i dziekan Uniwersytetu Jagielloñskiego.

(1808-1870), prawnik, historyk, polityk i publicysta, przedstawiciel nurtu konserwatywnego polskiej my¶li politycznej.

(1882-1951) - konserwatywny polityk i my¶liciel polityczny, jeden z najciekawszych publicystów II Rzeczpospolitej.

(1896-1988), ekonomista i socjolog stosunków pracy; jeden z prekursorów liberalizmu gospodarczego w Polsce; po wojnie na emigracji.

(1837-1917), publicysta polityczny, historyk literatury i krytyk literacki, rektor Uniwersytetu Jagielloñskiego, jeden z liderów krakowskich "stañczyków".

(1835-1883), historyk, pisarz, polityk i publicysta; jeden z czo³owych polskich my¶licieli konserwatywnych XIX w., wspó³twórca "Przegl±du Polskiego" i lider "Stañczyków".

(1867-1951), ordynariusz krakowski 1911-51, metropolita od 1925, kardyna³ od 1946.

(1536-1612) - wybitny kaznodzieja i my¶liciel polityczny, autor s³ynnych "Kazañ sejmowych", jednego z najwa¿niejszych dzie³ w dziejach polskiej my¶li.

(1887-1942), jeden z czo³owych ideologów Narodowej Demokracji, autor ksi±¿ek i artyku³ów o polityce i ekonomii.

(1840-1895) - ekonomista, prawnik, profesor UJ, zwi±zany z krakowskimi stañczykami.

(1873-1963), czo³owy popularyzator liberalizmu ekonomicznego o chrze¶cijañskich korzeniach w Polsce, autor cenionych prac z pogranicza polityki, historii, ekonomii i filozofii.

(1876-1946), prawnik i historyk prawa polskiego, rektor Uniwersytetu Jagielloñskiego, aktywny uczestnik debat o ustroju Drugiej Rzeczypospolitej.

(1880-1941) - profesor prawa administracyjnego Uniwersytetu Jagielloñskiego, minister Wyznañ Religijnych i O¶wiecenia Publicznego w II Rzeczypospolitej.

(1880-1952), historyk, wyk³adowca Uniwersytetu Jagielloñskiego, autor m.in. "Dziejów Polski nowo¿ytnej", "Liberum veto", "Fryderyk Wielki a Polska", "Polscy pisarze polityczni XVIII wieku".

(1891-1943), krakowski krytyk literacki, prozaik i publicysta, zwi±zany z nurtem narodowym i katolickim.

(1825-1906), publicysta, krytyk literacki, polityk, historyk sztuki, jeden z najbardziej znanych zagranic± polskich my¶licieli XIX w.

(1844-1903), prawnik, profesor Uniwersytetu Jagielloñskiego, autor rozpraw m.in. o w³adzy politycznej.

(1826-1886), historyk i publicysta, twórca krakowskiej szko³y historycznej, autor s³ynnych prac po¶wiêconych upadkowi Pierwszej Rzeczpospolitej i polityce austriackiej wobec Galicji.

(1865-1930), prawnik-konstytucjonalista i filozof prawa, czo³owy uczestnik dyskusji ustrojowych w Drugiej Rzeczpospolitej.

(1891-1944), prawnik, wyk³adowca UJ, pose³ na Sejm w II RP.

(1862-1949), jeden z najbardziej interesuj±cych polskich my¶licieli 1. po³owy XX wieku, zwi±zany z Uniwersytetem Jagielloñskim i Uniwersytetem Stefana Batorego w Wilnie.